Sevgi her zaman ilk aklıma gelen konulardan biri. Neler neler söylenmemiş sevgi için. Herkes kendi kapasitesi ölçüsünde bir iki söz söylemiş sevgiye dair.
Ben mi? Elbette çok söyleyeceklerim. Lakin bugünkü etkileşimlerim dahilinde birşeyler söylemek gerek.
Sevgi beklenmez. Verilir. Çünkü hiç kimse sevgiyi alarak sonsuza dek beslenmemiştir. Karşılıksız verenler tadına varmışlar ve mutlu olmuşlar. Sonsuza dek lezzetini almışlardır.
Zaten en mutsuz ve huzursuz insanların da ince ruhlu ve sevgi beklentisi içindeki insanlar olduğunu görmekteyiz. Bu kimseler sevgiyi vermekten de kaçınmazlar ama, kendilerine akan sevgi kesilince de perişan olurlar, dünyaları yıkılır. Bence bu hassaslık değil, bir zayıflık olarak kabul edilmelidir. Çünkü karşılıksız ve beklentisiz verilendir asıl sevgi, diğeri beklenti içindeki sevgi ise SEVGİ değildir. Bu olsa olsa bağımlılıktır ki bu her türlü kötü alışkanlıktan daha vahim sonuçlar doğurabilir.
Beklentisizdir sevgi, hiç bir hesap ve kitaba dayanmaz. Karşınızdakini kendinize bağlamak için oynanan roller ve oyunlar yoktur. Sadece ve sadece sevdiğiniz için verirsiniz sevginizi, karşınızdakinden yara almak pahasına. Sevenin sevgisi başka bir duyguya kıskançlık ve kine dönüşmez. Sadece itaat ve ondan gelen herşeye sabır ve tevekkül vardır sevgide. İşte mutlak sevgi budur.
Evet, mumun fitili olmak gerek. Ne mumun dumanından rahatsız olmak, ne de ateşinden yanmanın acısı vardır sevende...
Sevil de sevme, ağlama ağlat diyen şarkılar duyulmamalı,
Seven sevdiğinde yokolmalı görüşü hakim olmalı,
İşte o zaman moda aşklara değil, kalıcı sevgiyi tadar,
Şarkılarda değil taa yüreğimizin en uç noktalarında hissederiz ONU...
Gören gözün
İşiten kulağın
Yürüyen ayağın
Olmak istiyorum,
Konuşan dilin
Çarpan kalbin
Akan gözyaşın
Olmak istiyorum
Ben, SEN olmak istiyorum...
Yalkın Tuncay
