Ey güzel aşık, aşkınla beni eyledin feryad-ü figan bir bülbül,
Kapına yüz sürmüş, aşkının susuzluğunda kurumuş bir gül
Gece karanlığının gündüzü kucakladığı gibi sar da güldür
Tomurcuklanan ruhumun ıtır kokusunu teninde sakla da dür..
Gönlüm aşkında kaybetti varlığını an be an sende varolmakta
Gözüm kapandı, kulaklarım duymaz oldu senle görüp duymakta
Gururum kalmadı aşk ateşi dağladı onu, yakıp kül olmakta
Sensizlik yokluğum imiş bunu anladı, ağladı gönül hiç olmakta.
Bülbül yanık yanık ağlamakta, sevgili öldür beni
İçin için yanmakta, al götür geri getirme beni
Yaralarım sızlamakta tuzum ol da dindir beni
Gerisi önemli değil, sende yeniden buldur beni.
Yalkın Tuncay
